سلام دوستان از آخرین باری که اینجا اومدم 9 سال میگذره، باورم نمیشه اینقدر سرگرم برنامه های مختلف شده بودم که پاک فراموش کرده بودم که یه جایی بود که میامدم و مطالبی میزاشتم و با شما عزیزان به اشتراک میزاشتم زمان با سرعت میگذره و ما هنوز خیلی راه داریم، تجربه های گوناگون و ماجراجویی های زیاد و حالا که اومدم می خوام بگم : فقط وقت را غنیمت شمردن و اهداف را مشخص کردن و در پی آن برنامه ریزی کردن به دور از حاشیه های منفی و آسیب زننده، فردا را باید ساختن» وقتی

نه مرادم ، نه مریدم ، نه پیامم ، نه کلامم ، نه سلامم ، نه علیکم ، نه سپیدم ، نه سیاهم نه چنانم که تو گویی نه چنینم که تو خوانی و نه آنگونه که گفتند و شنیدی نه سمائم ، نه زمینم ، نه به زنجیرِ کسی بسته‌ام و بردۀ دینم نه سرابم ، نه برای دل تنهاییِ تو جام شرابم نه گرفتار و اسیرم ، نه حقیرم ، نه فرستادۀ پیرم نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم نه جهنم ، نه بهشتم که چُنین است سرشتم این سخن را من از امروز نه گفتم ، نه نوشتم بلکه از صبح ازل با قلمِ نور نوشتم .

پائولو کوئلیو در سال ۱۹۴۷، در ریودو ژانیروی برزیل زاده شد. پیش از آنکه به عنوان یک نویسندۀ پرفروش مشهور شود، یک نمایشنامه نویس، کارگردان تأتر، هیپی و ترانه سرای موسیقی مردمی برزیل بود. کمی بعد، به عنوان یک رومه نگار ونمایشنامه نویس تلویزیونی مشغول به کار شد. کوئلیو در سال ۱۹۸۶ مسیر زیارتی باستانی اسپانیا ، جاده سانتیاگو، را پیاده پیمود. این تجربه را بعدها، در کتاب " خاطرات یک مغ " شرح داد که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد.